A wild O’Nyx appeared! | Familie- & bruidsfotograaf Drenthe

Begin augustus, tijdens een wandeling met de hond, zag ik ineens een piepkleine, zwarte kitten in de straat. Ruim een week later dook ze opnieuw op, veel te jong om al buiten te zijn. Ik schakelde de dierenbescherming in, speurde online en vroeg rond in de buurt, maar niemand leek haar te missen.

Wat volgde was een driedaagse missie om haar te vangen.

Dag 1: twee vang pogingen gedaan. Mijn vader had een briljant idee (wat op dag 3 wél werkte) en samen zetten we de val op. Ze kwam aan en we vingen haar, dachten we. Plat op onze buik in het gras bekeken van alle kanten van het hok, maar ze zat er niet in. Ik zweerde dat ze niet ontsnapt kon zijn, maar deze ninja poes was het gelukt (Dat was een leuke naam geweest, als mijn hond niet al zo heette).

Op dag 2 kon ik haar bijna met de hand voeren. Op dag 3 kwam de buurvrouw, waar ik kattenbrokjes had gehaald, even kijken. Als het niet lukte om het poesje te vangen, zou de dierenbescherming een vangkooi plaatsen. Ik zei dat ik haar zo wel te pakken kon krijgen en dat lukte ook binnen een paar minuten. De eerste keer ging het toch mis, ze ontsnapte, maar ze kwam direct weer terug. De tonijn in het hokje was gewoon niet te weerstaan ;) Toen ik haar gevangen had kon ik ook pas echt zien hoe klein ze eigenlijk nog was, een bolletje wol van net 800 gram.

De buurvrouw had de dierenbescherming inmiddels gebeld en samen brachten we haar weg, allebei met toch wel een dubbel gevoel.

Ze is uiteindelijk naar het asiel gebracht. Na een nacht wakker te hebben gelegen ben ik de volgende dag met mijn moeder naar het asiel gereden. Ik heb me aangemeld, als er geen eigenaar komt, dat ik haar wil adopteren. Het asiel vertelde dat ze zo’n 8 weken oud zou zijn en ik 14 dagen zou moeten wachten of een eigenaar zich meldt.

Een paar dagen later ging ik met mijn nicht en haar vriend weer naar het asiel, toch even spieken hoe het met haar gaat. En totaal onverwachts mocht ik haar die middag nog komen halen. Eerst 10 dagen als gastgezin en daarna mocht ik haar adopteren.

Ik wilde helemaal geen nieuw/extra huisdier. En met al een eigenwijze hond wordt dit nog wel een wen-proces. Maar ik was al te veel gehecht, ik had haar namelijk een naam gegeven tijdens de vangpogingen. Ik noemde haar Freddy, omdat dat als eerste in mij op kwam en ik dacht dat het een kater was. Ze moest natuurlijk een betere naam krijgen, met wat hulp van ai, kwamen mijn moeder en ik op O’Nyx.

O’Nyx is een zwarte edelsteen en betekent ook klauw, perfect passend bij dit mooie zwarte poesje. En omdat ik uit de Pokémon generatie kom, past deze naam helemaal bij een poes die ik zelf heb gevangen.

Ninja vindt het 100% oké (zolang hij O'Nyx niet ziet tenminste).